Lissabon davert op zijn grondvesten in het jaar 1755. Er kon toen nog niet gemeten worden welke impact de aardbeving had, maar het moet een heel uitzonderlijke geweest zijn. Door een opeenstapeling van weersomstandigheden ontstond er toen ook een wat we vandaag een tsunami zouden noemen en op de koop toe schoot het niet-overstroomde deel van de stad in lichterlaaie. Heel veel onheil, waarmee men in die tijd niet echt wist wat te doen. In De wrake gods schetst Titus Müller wat er in die tijd allemaal gedacht werd over het onheil. Volgens de jezuïeten was het uiteraard een straf van God. Door dat te laten uitschijnen proberen ze, onder leiding van Malagrida, hun macht te vergroten binnen de gemeenschap. Wetenschapper Antero Moreira probeert echter de wetenschappelijke uitleg te verkopen aan de mensen en vooral aan de koning. Pittig detail: Antero Moreira was in zijn jeugd ook toegetreden tot de jezuïeten en was de uitverkoren opvolger van Malagrida, tot Antero besloot uit te treden. Beide figuren gaan de hele tijd met elkaar in de clinch en zitten elkaar op de hielen, waardoor het hele verhaal is opgebouwd rond een soort spanningsboog waarbij er veel meer speelt tussen beiden dan de pure strijd om gelijk te halen. Dat extraatje wordt gesymboliseerd door Leonor, de dochter van een protestantse koopman die een dubbelrol tussen beide mannen speelt. Daardoor krijgt het boek ook een romantische setting rond het droge, historische verhaal.
De meeste zaken die in het boek worden vermeld, zijn historisch accuraat weergegeven. Achteraan is er een handige woordenlijst opgenomen. Verder vindt de lezer ook extra materiaal een historische achtergrond waardoor we het verhaal kunnen toetsen aan de werkelijkheid. Globaal genomen schetst De wrake gods een zeer diepgaand beeld van Lissabon anno 1755 en de politieke situatie van die tijd. Het verhaal wordt ook heel boeiend verteld waardoor je het gevoel krijgt dat je helemaal begrijpt hoe het er in die tijd aan toe ging. De romantische uitweiding overheerst niet en is eerder een verfrissing tussen de serieuzere stukken dan dat het gaat storen. De karakters zijn zo realistisch dat zelfs de niet-historische figuren helemaal in het verhaal passen alsof het echt allemaal zo gebeurd is. Müller weet waarover hij spreekt, heeft zich goed gedocumenteerd, maar heeft zijn verbeelding toch nog genoeg laten werken om van een stug onderwerp een heel vlot leesbaar boek te maken dat in het genre van de historische roman zeker een aanrader genoemd mag worden. [Aernout Van Lindt]

Een Portugese wetenschapper, woonachtig in Lissabon tijdens de aardbeving in 1755, wil bewijzen dat deze niet, zoals de jezuïeten prediken, de wraak van God is, maar veroorzaakt is door een natuurwetenschappelijk verschijnsel. Na vele gevaren getrotseerd te hebben levert hij het onomstotelijk bewijs en breekt de macht van de jezuïeten. Een goed gedocumenteerde historische roman, waarin de inquisitie, de macht van de jezuïeten, en de politieke situatie, duidelijk belicht worden. Geloofwaardige karakters, een vleugje romantiek en uitstekende sfeertekening maken het tot boeiende lectuur. Kleine druk.